Een slecht kortetermijngeheugen door een Niet Aangeboren Hersenletsel, niet altijd handig.

 

12-02-2019
Een slecht kortetermijngeheugen door een Niet Aangeboren Hersenletsel, niet altijd handig.

Het meest beperkende van mijn Niet Aangeboren Hersenletsel is mijn slechte kortetermijngeheugen. Hierdoor raak ik gemakkelijk dingen kwijt. Ik kan mij niet meer herinneren wat ik in mijn leven allemaal kwijt ben geraakt, maar vaak zijn het kleine, vervangbare dingen. Of het zijn dingen die ik later, als ik er niet naar op zoek ben weer terug vind.

Zo heb ik toen ik op mijzelf ging wonen 3 scharen aangeschaft, omdat ik deze toen ik nog bij mijn ouders woonde, altijd kwijt was. Deze liggen in de keukenlade, op mijn werkplek en er ligt er een op de badkamer. Zo heb ik er altijd een bij de hand. Ook mijn andere spullen hebben een vaste plek.
Als ik mijn spullen na gebruik niet op deze vaste plek terug leg, is er een grote kans dat ik ze de volgende dag of zelfs een uur later kwijt ben. 

Nu ben ik laatst een tas met kleding kwijtgeraakt. Dat is misschien niet zo heel erg, als het je eigen kleding is en je niet voor zo’n hoog bedrag hebt geshopt.
Maar in de tas die ik kwijtraakte zat kleding die ik geleend had bij de kledingbibliotheek en dus niet van mij was.
Na een middagje winkelen in Amsterdam kwam ik met de trein aan op het station in mijn woonplaats. Ik was moe en besloot vanaf het station de bus te pakken die voor mijn huis stopt in plaats van te gaan lopen. 5 minuten later stap ik voor mijn huis de bus uit, zonder mijn tas van de kledingbibliotheek. Hier kom ik gelijk na het uitstappen achter. Samen met mijn vriend loop ik terug naar het station om de buschauffeur te vragen of de tas misschien gevonden is. Dit is helaas niet het geval en ik zal de geleende kleding bij de kledingbieb moeten vergoeden.

Vandaag ging ik een eind door het bos wandelen. Als ik wandel luister ik graag naar muziek vanaf
I-tunes op mijn telefoon. Ik had net nieuwe oortjes gekocht en deze waren perfect om mee te wandelen. Dit waren de Airpods van Apple. Dit zijn  draadloze oortjes die je kunt opladen en meenemen in een bijpassend doosje. Nu was ik in de veronderstelling dat ik het doosje tijdens mijn wandeling niet mee had genomen, want thuis kon ik deze nergens meer terugvinden. Ik heb overal gezocht, maar het doosje ligt niet in huis. Dus moet ik deze ergens in het bos verloren zijn. Net als de OV-chipkaart die ik vorig jaar na een wandeling door het bos kwijt was.

Wat ik heb geleerd van deze actie? Stop je dingen altijd terug in je tas als je ze gebruikt hebt en niet, zoals ik vandaag waarschijnlijk heb gedaan, in je jaszak. Nu moet ik er alleen nog voor zorgen dat ik dit voor de volgende keer onthoud.

Toen ik ’s avonds ging slapen vond ik het doosje uiteindelijk terug. Ik had het doosje voor het wandelen in mijn BH gestopt omdat ik geen broekzakken had.