NAHblogs

  12-02-2019 Een slecht kortetermijngeheugen door een Niet Aangeboren Hersenletsel, niet altijd handig. Het meest beperkende van mijn Niet Aangeboren Hersenletsel is mijn slechte kortetermijngeheugen. Hierdoor raak ik gemakkelijk dingen kwijt. Ik kan mij niet meer herinneren wat ik in mijn leven allemaal kwijt ben geraakt, maar vaak zijn het kleine, vervangbare dingen. Of het zijn dingen die ik later, als ik er niet naar op zoek ben weer terug vind. Zo heb ik toen ik op mijzelf ging wonen 3 scharen aangeschaft, omdat ik deze toen ik nog bij mijn ouders woonde, altijd kwijt was. Deze liggen in de keukenlade, op mijn werkplek en er ligt er een op de badkamer. Zo heb ik er altijd een bij de hand.   Ook mijn andere spullen hebben een vaste plek. Als ik mijn spullen na gebruik niet op deze vaste plek terug leg, is er een grote kans dat ik ze de volgende dag of zelfs een uur later kwijt ben.  Nu ben ik laatst een tas met kleding kwijtgeraakt. Dat is misschien niet zo heel erg, als het

  ONGEVRAAGDE HULP. 18 november 2019 H oe help je iemand met een beperking het beste? Ik denk door niet meteen te oordelen en deze persoon het eerst zelf uit te laten zoeken. Dit klinkt misschien bot, maar als iemand je hulp nodig heeft zal hij of zij hier echt wel om vragen. Ik ben door mijn dystonie in mijn linkerarm soms een beetje onhandig met één hand. Mensen zien dat en willen graag helpen. Normaal gesproken vind ik dat helemaal prima, bijvoorbeeld als ik in de supermarkt niet bij de bovenste plank kom. Maar hoe goedbedoeld ook, is de aanbod van hulp niet altijd handig. Gisteren ging ik shoppen in Amsterdam. Ik had later op de dag een afspraak voor een oogmeting dus ik had nog even tijd om de buurt te verkennen en iets leuks te scoren. Ik liep een winkel binnen waar ze regenjassen verkochten. Na enkele minuten te hebben rondgekeken besluit ik een paar modellen te passen. De verkoopster ziet dat ik door de Dystonie in mijn linkerarm moeite heb met het dichtritsen van d